درباره
مصطکی صمغ یا شیره رزینی زردرنگی است که از شاخه ها و ساقه های درختچه ای از خانواده پسته گرفته می شود که درختچه یا درخت کوچکی است به بلندی معمولاً سه متر ولی اگر پرورش داده شود و از آن مراقبت نمایند در باغها ارتفاع آن تا چهارده متر نیز می رسد. درختچه ای است با برگ های تقریباً ناخزان و همیشه سبز که بوی رزین مصطکی از تمامی اندام گیاه استشمام می شود.
فواید
مضرات
مضراتی برای مصطکی مشاهده نشد.
طرز استفاده
– جویدن آن باکمی صبر رطوبتهای همراه با بلغم که در دماغ و کام و زبان است جذب مینماید. مصرف آن رافع سر درد و آبریزشهای ناشی از سردی است.
– بوئیدن و استنشاق آن با روغن زنبق و یا هلیله برای رفع وسواس و مالیخولیای ابتدایی و پاک نمودن ریه و تندی ذهن و تقویت حافظه موثر است.
– مورد مصرف آن به صورتهای مالیدن و قطره ای آن در کزاز و رعشه و بیحسی اعضاء و تب و لز و چسبندگی پلک چشم و درد آن و درد گوش و کری نافع است
– جوشانده تمام قسمتهای آن که آب آن را صاف کنند و بدفعات بجوشانند تا غلیظ گردد برای خونریزی و زخم امعاء و اسهال و بر آمدگی ناف و رحم نافع است.
– مصطکی برای مثانه مضر ومصلح آن خیسانیدن آن است که در سرکه انگوری یک شبانه روز خوابانده و سپس خشک میکنند و باکتیرا یا به تنهایی استعمال مینمایند
– گرد آن جهت مواضع درد ناشی از در رفتگی و زخمها موثر است و ترتیب عمل آن بدین نحو است که اول محل را با جوشانده آن خوب شسته و تکرار عمل میکنند و آن را بر مفاصل با روغنهای گرم حل کننده میمالند مصرف و مالیدن آن بشره و پوست را خوشرنگ میکند
ترکیبات
صمغ رزینی مصطکی تا حدود ۹۰% از ماستی‌سیک اسید پانویس ، ماستی‌کولیک اسید پانویس و ماستیکو رزن پانویس تشکیل شده است. مقداری اسانس نیز در آن یافت می‌شود.
تاریخچه
این گیاه در مصر به شکل بخور خوشبوکننده و جهت مومیایی کردن مردگان مورد استفاده قرار می گرفت. همچنین به عنوان نگهدارنده و خوشبوکننده دهان کاربرد داشت. دیوسکوریدوس در یونان باستان و کریستف کلمب در سال ۱۴۹۳، به روغن مصطکی اشاره کرده اند و امروزه همچنان صمغ مصطکی به عنوان عطر و طعم دهنده در نوشیدنی ها و آدامس های یونانی به کار می رود.