فهرست آنچه می‌خوانید:
فواید
جوز بویا از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی گرم و خشک است و نیروی قابضه دارد و در عین حال دارای رطوبت نیز می باشد و به همین جهت در طول نگهداری در انبار باید مراقبت شود ،زیرا زود کرم میزند.از نظر خواص و کاربرد آن در کشورهای خاور دور در چین :از گرد مغز جوز بویا به عنوان گرم کننده است و قابض استفاده می شود .ترشحات زیاد را در بدن بند می آورد و بخصوص در مورد کودکان و پیران بسیار موثر است برای معالجه قولنج شکم در اثر سرما نافع است در هندوچین معتقدند که گرد مغز جوز بویا اگر با برنج جوشانیده وپخته و خورده شود برای رفع اسهال خونی تسکین دردهای شکم و بی اشتهایی بسیار نافع است.ضمنا برای کم اشتهایی و سوهاضمه ناشی اطز ضعف و رفع ضعفهای بعد از مالاریا بسیار مفید می دانند به شرطی که به مقدار مجاز و محدود خورده شود ،زیرا اسراف در خوردن آن تحریک کنندهاست و اختلالات و مسمومیت ایجاد می کند .اگر از اسانس جوز بویا و بسباسه به شقیقه مالیده شود برای رفع سر درد خیلی مفید است و اگر قطره ای از آن در چای ریخته و خورده شود برای رفع سو هاضمه و بند آوردن قی نافع است .در شبه جزیره مالایا ،جوز بویا مخلوط با تونیکها برای معالجه بیماری های معده و تحریک اشتها آمده و ضمنا در استعمال خارجش برای معالجه جنون و تسکین دردهای مختلف به کار میبرند .روغن ثابت آن محرک ملایم است ،یکی از حکمای آن سرزمین معتقد است که اگر یک جوز بویای کامل خورده شود ،مسمومیت و عوارضی از جمله سردرد ،سرگیجه ،خنده های احمقانه ،تجسم مناظر تخیلی ،تحریکات عصبی و به دنبال آن ضعف و بی حالی و ایجاد حالتی در انسان که میل می کند گاز بگیرد و سرانجام چرت زدن و کاهش دید چشم و فلج و در نهایت سقوط کامل و مرگ بروز می کند.
در کتب طب سنتی ایرانی جوز بویا را از نظر طبیعت گرم و خشک می دانند و از نظر خواص معتقدند که فرح آور و سکر آور است ،بریا هضم غذا کمک می کنند،مقوی معده و دهانه معده و مری و کبد و باه در مورد سرد مزاجان است.برای یرقان و خوشبویی دهان و عرق ،ادرار،تحلیل گاز،نفخ ،رفع قی،آشفتگی حال ،رطوبت معده،رفع اسهال سرد و مرطوب و همچنین برای استسقا عمومی بدن و سخت ادرار کردن مفید است اگر جوز بریان کرده ان خورده شود اسهال بند می آید .ضماد آن برای سردرد سرد و فلج ولقوه و سستی اعضا وورمهای سرد کبد نافع است.اگر ضماد آن با افسنطین و عسل تهیه شود برای رفع خونمردگی و کوفتگی اعضا مفید است و مصرف قطره آن با روغنهای مناسب برای تسکین دردهای گوش و رفع کری نافع است و مالیدن ان به چشم برای تقویت دید چشم و رفع جرب پلک نافع است.برای گرم مزاجان مضر است و سردرد می آورد در این مورد باید با گشنیز خورده شود و مضر کبد و ریه است ،آن را باید با بنفشه و عسل خورد.
مقدار خوراک آن از ۴-۰/۵ گرم است و در موارد خاص تا ۱۰ گرم نیز تجویز می کنند، ولی اسراف در مصرف آن ایجاد عوارض ،ناراحتی ،مسمومیت ،تشنج ،بد اخلاقی و کارهای احمقانه می نماید و در تمام موارد فوق مصرف اسانس آن قوی تر است.از آن به عنوان ادویه ی معطرکننده استفاده می کنند.درسال های اخیردانه های جوزبویا رابه علت داشتن خاصیت خلسه آوربه مصرف می رسانند.روغن دانه های این گیاه دارویی را به نام کره ی جوزبویا دربعضی پمادهابه کارمی برند.