چای مکه

1- موسیلاژ : کربوهیدراتی هستند با ساختمان شیمیایی بسیار پیچیده و با وزرن مولکولی زیاد، که بسته به نوع گونه میزان آن تغییر می کند، ماکزیمم محتوی موسیلاژ برای گونه های آمریکای مرکزی و مصری 28-24 درصد و برای گونه هندی 15 درصد می باشد که این میزان 35-22 روز بعد از گل دهی حاصل می گردد. بالاترین مقدار پکتین در کاسبرگهای این گیاه 45/2 درصد می باشد . مواد پکتینی شامل 5/64-63 درصد اسید گالاکتورونیک می باشد که عمدتاً به صورت نمک های منیزیم و کلسیم می باشد. پلی ساکاریدهای همراه با پکتین عمدتاً آرابینوز، گالاکتوز می باشد .کاسبرگ خشک شده شامل گوسی پتین فلانوئید، هیبیستین، سابدارتین می باشد. ماده اصلی رنگی هبیسین است که به عنوان یک دافنی فیلین ( نوعی دارو ) گزارش شده است. مقدار کمی دلفی نیدین 3- مونوگلوکوزید، سیانیدین 3- مونوگلوکوزید و دلفی نیدین نیز وجود دارد و درجه سمی بودن آن پایین است. ماکزیمم مقدار قندها در این گیاه در حدود 5-3 درصد بوده که در 30 روز پس از گل دهی حاصل شده است و با کامل شدن رشد کاسبرگ میزان نشاسته کاهش یافته و به 2 درصد وزن خشک می رسد .اسید گالاکتورونیک 5/64-63 درصد مواد پکتینی را شامل می گردد که به صورت نمکهای منگنز، کلسیم موجود می باشد. از پلی ساکاریدهای همراه با پکتین می توان به آرابینوز، رامینوز و گالاکتوز نام برد. ماکزیمم میزان پکتین در کاسبرگهای این گیاه 4-2 درصد می باشد.
2- آنتوسیانین
مقدار آنتوسیانین کاسبرگها بین 5/2-7/1 درصد وزن خشک می باشد، این میزان در چای مکی واریته سابداریفا 66-37 صدم وزن خشک گزارش شده است. سیانیدین 3- گلوکوزید و سیانیدین 3- سامبوبیوساید از آنتوسیانین های اصلی این گیاه می باشند. زمان رسیدن به ماگزیمم محتوای آنتوسیانین در گونه های مختلف متفاوت است، برای نژاد مصری 45-30 روز بعد از گل دهی، در نژاد هندی 45-35 روز بعد از گلدهی، در نژاد سنگالی 50-40 روز بعد از گلدهی و در نژاد آمریکایی و تایلندی 50-45 روز بعد از گلدهی می باشد.